"...พระพุทธเจ้าให้ภาวนา จากน้อยไปหามาก เป็นพลังงานซึมซับ ทำบ่อย ๆ สติจะเข้มแข็งขึ้นเรื่อย ๆ จิตก็จะมีกำลังขึ้นเรื่อย ๆ กระบวนการคิดวิเคราะห์ก็จะมีคุณภาพมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็จะสามารถผลิตปัญญาที่มีคุณภาพ จะเป็นภูมิคุ้มกันจิตไม่ให้เศร้าหมองจากสิ่งเร้าที่ผ่าน ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ได้เราต้องเจอมันแน่นอน ในที่ทำงานของเรา ในบ้านของเรา ตามถนนหนทางที่สาธารณะ ไม่ใช่ที่อยู่ของพระอรหันต์ เป็นที่อยู่ของคนมีกิเลสด้วยกัน ทำยังไงเราจะอยู่ร่วมกับคนมีกิเลสด้วยกันได้อย่างมีความสุขตามอัตภาพ เขาก็มีกิเลส เราก็มีกิเลส ต้องหันมาเตรียมตัวที่จะบริหารจัดการตัวเอง ไม่ใช่ไปบริหารจัดการคนอื่นเขา พระพุทธเจ้าชี้ให้เห็นความเป็นจริงของสรรพสิ่ง สอนให้หันมาบริหารจัดการตัวเอง ทำยังไงจะอยู่ร่วมกับมันได้ มันมีอยู่ก่อนเรามาเกิดแล้วเรามาอยู่ตรงนี้ เราปฏิเสธกลางวันกลางคืนไม่ได้หรอก กลางวันมันร้อน หาพัดลมหาแอร์ กลางคืนมันมืดหาเทียนไข ตะเกียง ไฟฟ้า ผลิตปัญญาขึ้นมาเพื่อที่จะอยู่กับสภาวแวดล้อมตามความเป็นจริงให้ได้ เราทำได้แค่นี้ เราไปเปลี่ยนแปลงมันไม่ได้ เหมือนกัน คนดีคนเลวสิ่งดีสิ่งเลว เหมือนกลางวันและกลางคืน คือมันมีอยู่แล้ว เราตายไปเดี๋ยวนี้มันก็จะเป็นแบบนี้ เราไม่มาเกิดเลยมันก็เป็นแบบนี้ เป็นเรื่องของคนสัตว์สิ่งของ มันมีอยู่แบบนี้อยู่แล้ว ทำยังไงจะอยู่ร่วมกับมันได้ ก็คือการที่จะต้องกันมาบริหารจัดการตัวเอง ที่จะลดละความสำคัญมั่นหมายในการที่จะไปละเมิดเบียดเบียนกันให้มันขุ่นมัวในใจ ซึ่งโอกาสที่จะต่อยอดความสงบมันก็ยาก ถ้าไม่มีความสงบรองรับ เราก็จะต่อยอดปัญญาในกองสังขารไม่ได้ ในมุมของเรา เราจะเน้นธรรมะในการอยู่ร่วมกัน อยู่ด้วยกันกระทบกันโน่นนั่นนี่ พยายามควบคุมใจตนเอง บริหารจัดการใจตัวเอง ความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง ถ้าเราควบคุมได้ มีเวลาส่วนตัวจะต่อยอดความสงบ มันก็ง่าย..."